Memories Are Forever

Hii allemaal,

Waar ga ik deze keer beginnen? Het is alweer twee maanden geleden dat ik een blog heb geschreven. Ik houd jullie heel graag op de hoogte van al mijn avonturen. Maar de tijd gaat zo snel dat ik het bijna vergeet om mijn blog te schrijven. En wanneer ik dan berichtjes krijg van jullie denk ik er weer aan om te gaan schrijven.

De laatste weken weer volop gewerkt en het is heel gek dat dit mijn laatste werkweek is. Na tien maanden moet ik afscheid nemen van deze kindjes en dat doet soms pijn. Hugo zegt de laatste tijd veel vaker 'I love you'. Bewust of niet, mijn hart kan het bijna niet meer aan. Vorige week woensdag had Alice een mental breakdown. Samen met mij was ze haar verlanglijstje voor Kerst aan het maken. En ze was al de hele tijd half aan het huilen. Toen vertelde ze dat ze een fotolijstje wilde met een foto van ons erin. Zodat ze mij nooit zou vergeten. Ze kreeg tranen in haar ogen terwijl ze dit zei en begon te huilen. Mijn hart brak op dat moment! Ik heb haar opgepakt en ben samen met haar op de bank gaan knuffelen, we hebben elkaar de hele tijd vastgehouden. En ook ik kon het niet meer aan en begon een paar tranen te laten. Toen ze dit zag moesten we even lachen maar de tranen bleven er de hele dag. We hebben aan elkaar verteld hoe we ons voelen. En heel vaak gezegd dat we elkaar niet gaan vergeten. Nooit verwacht dat ik zo'n goed gesprek kon hebben met een meisje van vijf jaar. Alice is een bijzondere mooie meid en wanneer ze huilt weet je dat dit echte gevoelens zijn. Deze kinderen zitten voor altijd in mijn hart.

Eind oktober ben ik samen met Marieke en Jessica naar de Mermaid Pools geweest. Eerst een stukje rijden en toen een stuk wandelen. Tijdens de wandeling begon het opeens super hard te regenen! Ook kwamen we erachter dat we niet verder konden op het pad omdat er teveel water lag, hierdoor was het pad niet begaanbaar meer. Toen de regen bijna was gestopt zijn we weer terug gelopen en gezocht naar een beter pad. En daar zagen we dan een pijl staan die we eerder hadden gemist. Maar hoe hebben we die toch gemist?! Vanaf dat moment extra op de pijlen gelet en zo kwamen de dan ook aan bij de Mermaid Pools. Een mooie plek achter de rotsen. Weer iets moois gezien van Australië.

Hier wordt Halloween goed gevierd. En ook wij zijn daarin meegegaan. De kinderen zijn langs de deuren gegaan, mij hadden ze gevraagd om thuis te blijven om de deur open te doen voor de kinderen die bij ons aan de deur kwamen. Dus zat ik daar binnen met een bak met snoep voor mijn neus... En nee ik heb deze niet helemaal zelf leeggegeten maar netjes aan de kindjes gegeven. Met de host familie en vrienden Marieke en Jessica zijn we ook zelf langs de deuren gegaan. Halloween is echt een leuk feest om te vieren. En dat hebben we zelf met onze vrienden ook nog gedaan. Een huisfeestje en we zijn op stap geweest in halloweenoutfit, boys scout. Halloween was goed geslaagd!

Paardrijden stond altijd al wel op mijn bucketlist. En toen Marieke hiervoor een leuke plek had gevonden zei ik ook meteen JA. Samen zijn we naar een manege in Hunter Valley gegaan. Daar gingen we dan met z'n tweeën, de instructrice en onze drie paarden. Met het kleine beetje uitleg dat we kregen gingen we de heuvels op en af, door de bossen door zo langs de wilde kangoeroes. Nog nooit op een paard gezeten maar het ging goed. De omgeving was prachtig! Helaas konden we onze camera niet meenemen onderweg, maar natuurlijk hebben we wel een foto met onze paarden samen.

Het weer is stukken beter aan het worden, ondertussen is het ook al zomer. En dat hebben we de afgelopen weken wel gemerkt. Denk maar aan 37 graden. Zo'n zwembad in de tuin is dan ook ideaal. In het weekend hebben we al een aantal keer een BBQ aan het strand gehad. Iedereen neemt wat te eten en drinken mee en meteen hangt er een goede sfeer. Dit is toch een heerlijk leven?

Ava is jarig geweest en had een zwembadfeestje voor haar vrienden. Als verrassing waren de ouders van Aaron langs gekomen voor een paar dagen. Samen met de opa en oma waren we dan ook badmeester tijdens het feestje. Vijftien kinderen in het zwembad en rondrennen in de tuin, niet vergeten om ook nog eten en drinken te geven. En natuurlijk een lekker stuk taart. Wat een gekkenhuis was het. De volgende dag was het verjaardagsfeestje van Sophia, host kind van Marieke. En daar hebben Marieke, Jessica en ik meegeholpen. Een weekend vol verjaardagsfeestjes.
Niet te vergeten was het de week daarvoor mijn verjaardag. Ik houd niet zo van mijn verjaardag maar het moet natuurlijk wel gevierd worden. Omdat het een gewone werkdag was en ik Hugo en Alice thuis had zijn Marieke, Jessica en de kids lekker gaan ontbijten. Zo voelde ik me toch jarig die dag. In het weekend samen met een aantal vrienden gaan uiteten en daarna op stap geweest. En natuurlijk alle lieve berichtjes en kaartjes die ik van jullie heb ontvangen. Vierentwintig, wat een leeftijd...

Na bijna tien maanden was het wel weer tijd voor een kroket. Dus zijn we weer even langs geweest bij de Dutch Shop. En omdat het bijna Sinterklaas was, wat ik hier niet heb gevierd, hebben we pepernoten en andere lekkere dingen gekocht. En natuurlijk die lekkere kroket gegeten, jam jam jam.

Het weekend daarna zijn we gaan kamperen. Want we moesten onze auto testen. Auto? Ja! We hebben even geleden een auto gekocht die we gaan gebruiken tijdens onze reis. En daarbij zit een rooftoptent. We waren al een lange tijd van plan om een auto te kopen voor het reizen. Omdat dit ons het makkelijkste lijkt. Je kan gaan en staan waar je zelf wilt. En daar was ie dan, onze Jessy! We hebben de auto van een Nederlandse jongen gekocht die er zelf een jaar mee is gaan reizen in Australië. Goed vertrouwen in deze jongen hebben we een afspraak gemaakt voor een testrit en eigenlijk ook meteen ja gezegd om te kopen. Een tijdje later gaan ophalen, nu is ie echt van ons. Dus de laatste tijd hebben we al veel rondgereden in Jessy. En nu is ook de tent goedgekeurd. We weten nu welke kampeerspullen we nog missen en dan zijn we klaar voor de reis.
In Seal Rocks zijn we gaan kamperen. Een rit van drie uur dus dat betekende vroeg opstaan. Maar dat kunnen wij ook wel, als we de avond van tevoren niet op stap gaan. Heel verstandig zijn we. Goede muziek tijdens deze drie uur durende rit en een aantal stops voor eten en koffie. Aangekomen hebben we een mooie plek gevonden op de camping en de tenten opgezet, de rooftoptent was nog even vogelen maar het is gelukt. Die avond hebben we er ook lekker ingeslapen. We zijn naar het strand gegaan en hebben daar gelegen met het zonnetje en een biertje erbij. Op deze momenten wil ik echt niet terug naar Nederland. Het leven in het weekend is hier zo fijn. Doordeweeks werk je hard maar je kan dan ook genieten in het weekend. En heel eerlijk, dat heb ik nooit in Nederland gehad. Maar aan alles komt een eind. Dit was dan ook bijna het laatste weekend voor Erin. Ze gaat morgen weer terug naar Canada, haar avontuur is over. En afgelopen weekend zijn we dan ook nog samen wezen uiteten en op stap geweest.

Zoals jullie misschien al hebben gezien op Facebook of Instagram heb ik afgelopen zaterdag een tatoeage laten zetten. Dit idee had ik al veel langer maar ik heb er nog extra goed over nagedacht. Want dit blijft natuurlijk voor altijd op je lichaam. Maar mijn herinneringen voor Australië zijn er ook voor altijd, dus ik wilde dit graag om deze reden. Ik ben dit avontuur aangegaan en ik ben er trots op. Marieke en Jessica hebben een tijd geleden een piercing laten zetten en zagen toen het portfolio van Jay liggen. Ze vertelde dit mij en ik was meteen enthousiast. We zijn terug geweest bij de shop en ik heb een afspraak gemaakt voor een ontwerp. Daarna ben ik terug geweest en mijn idee samen met Jay besproken. Afgelopen zaterdag was het dan zover. Marieke is met mij meegegaan. Want dit doe ik toch liever niet alleen. In het begin nog wat zenuwachtig maar dat ging wel snel voorbij. En ik ben er heel blij mee, dit is voor altijd.

De laatste week... Allemaal leuke dingen doen met de kinderen want zij hebben vakantie. En ondertussen mijn koffer alvast inpakken, dat is heel raar om te doen. Donderdagavond hebben we een afscheidsdiner met de familie gepland en dan is het vrijdag de laatste werkdag. De laatste twee weken in Sydney is er aan Marieke gevraagd om op een huis te passen in Bronte, vrienden van haar host familie. Dus daar verblijf ik dan ook de laatste twee weken. Of ik ga naar Jessica toe zodat ik dichter in de buurt ben voor de nieuwe au pair die 28 december komt. Ik ga haar een beetje rondleiden in Sydney maar hoop dat ze als snel zelf een aantal mensen leert kennen. Want in het begin ben je toch wat eenzaam.

Afscheid nemen van de kinderen wordt lastig, tien maanden heb je voor deze kinderen gezorgd en echt alles meegemaakt. En dat ga je missen. Gelukkig hebben we nog wat tijd voordat we gaan reizen en afscheid moeten nemen van onze vrienden hier. Ook die laatste paar weken in Sydney zal ik nog mijn blog bijhouden. Voor het reizen ga ik een nieuwe blog beginnen, ik houdt jullie op de hoogte. En deze keer iets eerder dan twee maanden.

Kus kus Ilse

- I've changed more in these few months than I have in my entire life -