Bad Luck and Pretty Views

Hallo allemaal,

Alweer een week geleden een super leuke vakantie samen met Marieke gehad. En dat hadden we zeker wel verdiend.

De kinderen hadden nog steeds vakantie. En op vrijdag 7 juli ben ik samen met Marieke en onze kids gaan bowlen. Iedereen had er super veel zin in en daar krijg je zelf ook energie van. Met z'n allen de auto in en meezingen met de muziek, zo zijn er al een aantal favoriete nummers die we altijd samen zingen. Bestemming bereikt en de mooie bowlingschoenen aangedaan. En wat hadden ze een plezier samen! Hugo had helaas zijn dag niet en hield ook maar niet op met huilen. Zo lastig dat je dan niks kan doen. Want ik wist dat hij moe was en het beste wat langer had kunnen slapen, maar dat was vandaag niet mogelijk omdat we gingen bowlen. Ava heeft hem heel lief geholpen met bowlen en een koekje, frietje en pizza doet een kind altijd goed. Deze avond was ik er ook om op te passen. En vrijdag is movie night, dus heb ik de kinderen voor de televisie gezet en ondertussen popcorn gemaakt. Een geslaagde dag! En dat vonden ze zelf ook.

Zaterdag weer naar de kapsalon geweest omdat mijn kleurtje er alweer uit was. Dezelfde kapsalon maar een andere kapster. En ik ben super blij met dit resultaat! Ze snapte helemaal wat ik wilde en heeft hier goed naar geluisterd. Dus haar naam opgeschreven en volgende keer weer een afspraak bij haar maken.
Voor die middag hadden we kaartjes gekocht voor een wedstrijd. Met een aantal vrienden hier gezellig naartoe geweest. Ik snap nog steeds niks van het spel maar de mannen zagen er goed uit. Die avond zijn we verder gegaan naar New Town om daar eerst wat te gaan eten en later een drankje te doen en op stap te gaan. Ook Tessa kwam nog langs en we hebben er een leuke avond van gemaakt. De dag was gezellig maar ik zat zelf een beetje in een dipje. Weet niet zo goed hoe het komt, misschien omdat ik de hele week bezig ben geweest om de kinderen te vermaken en dit was soms best lastig als ze niet eens luisteren. En als toppunt ook die vrijdag met Hugo. Ik heb geen heimwee want ik vermaak me hier super goed en ik heb allemaal leuke mensen om me heen. Misschien was het gewoon allemaal even teveel en kwam dat besef deze dag. Ik voel me nu beter en merk dat ik dingen van me af moet schrijven, dan ben ik het kwijt.

De tweede week van de vakantie begint en dat betekend weer leuke dingen doen. Hugo is maandag gewoon naar daycare gegaan en ik ben samen met Ava en Alice gaan schaatsen, poffertjes gegeten en een ritje in het reuzenrad gemaakt. Heel veel snoepjes gehad en op het einde van de dag nog complimentjes gekregen dat ze een super leuke dag hebben gehad. "Thank you Ilse for organizing the whole day". Dat maakt je toch gelukkig. Dinsdag naar een binnen speelpaleis geweest, Monkey Mania. Woensdag Hugo weer naar daycare gegaan en samen met Marieke en Sophia zijn we samen naar het museum geweest. Weer een leuke dag gehad. Vrijdag is Tessa voor de laatste keer langs geweest. Nog even met de kinderen gespeeld terwijl ik mijn tas voor Melbourne aan het inpakken was. En dan toch echt afscheid nemen. Dat lijkt mij ook lastig om te doen. Je hebt zo lang voor die kinderen gezorgd en dan ga je echt weg.

Zaterdag 15 juli was het dan zover. Campervan ophalen vroeg in de ochtend zodat we samen de hele dag de tijd hadden om naar Melbourne te rijden. Maar dit liep toch iets anders dan gepland. Het begon best grappig. Na vier maanden in een automaat te hebben gereden moest ik dan nu in een campervan gaan rijden en dat is geen automaat. Ik kreeg de campervan niet eens de weg op, lachen. Veel te voorzichtig met de koppeling en het gas. Dus Marieke het eerste stuk gereden. Na een tijdje gestopt en koffie gedronken, daarna was ik aan de beurt om te rijden. Beetje lomp doen met die campervan en dan lukt het wel. Onderweg meezingen met de muziek en stoppen voor koffie, natuurlijk ook niet te vergeten om te genieten van het uitzicht. En langs de snelweg hebben we wel meer dan tien dieren gezien die waren aangereden door anderen en daarna langs de weg worden gelegd. Tot zo ver ging het allemaal goed, die avond zouden we in Melbourne aankomen en kunnen slapen in het hostel dat we hadden geboekt. Maar na ongeveer 600 kilometer stopte de snelheidsmeter, ging omlaag naar 0 en daar bleef ie ook staan. Niet veel later ging het motorlampje oranje branden. Dus wij netjes langs de kant bij een tankstation gestopt en het verhuurbedrijf gebeld. Er kwam een mannetje van de ANWB en hij heeft naar de auto gekeken, hier konden wij niet verder mee rijden. Dus wij weer gebeld naar het verhuurbedrijf. Maar zij konden niks voor ons doen, het hoofdkantoor was al dicht en de volgende ochtend zouden wij de eerste zijn die geholpen werden. Belachelijk! Zo dacht ook de monteur erover, helaas kon hij op dat moment ook niks voor ons doen. Het verhuurbedrijf vertelde ons dat de campervan nog steeds leefbaar was en dat we er dus gewoon in konden slapen. Met een chagerijnig gezicht hebben we ons warm aangekleed in de toiletten van het tankstation en zijn we gaan slapen in de campervan. En dat ergens in een klein dorpje 180 kilometer van Melbourne vandaan, we waren er bijna.

De volgende ochtend kregen we een sms. Maandag kan de campervan pas gemaakt worden, op zondag kunnen we niet helpen. Maar hier waren wij het niet mee eens en dus contact gehad met het hoofdkantoor, wat uiteindelijk geen resultaat gaf. Eerder was er door het verhuurbedrijf gezegd dat dit vaker voorkomt en in dit geval je wel kon doorrijden, dus moesten we nu een keuze maken voor onszelf. Keuze was eigenlijk snel gemaakt, we gaan door! De laatste 180 kilometer heb ik dan ook gereden en er was niks aan de hand. Met een app op de telefoon netjes bijgehouden wat onze snelheid was. We kwamen tegen de middag netjes in Melbourne en zijn naar ons hostel gegaan. De rest van de dag niet meer teveel aan denken, de campervan stond geparkeerd en wij waren in ons hostel. We zijn de stad gaan verkennen en hebben de street art hier gezien. Die avond zijn we pizza gaan eten met een vriendin van Marieke en daarna op stap geweest met nog een vriend. Zij vertelde ons dat we écht maandag mee op stap moesten gaan want dit is één van de leukste avonden. Eerst twijfelde we nog maar we hadden de zaterdag in Melbourne ook al gemist dus hebben we nog een nachtje bijgeboekt in het hostel.

Op maandag werden we netjes gebeld en werd er aan ons gevraagd waar we op dit moment waren. Eerst leek het of ze een probleem gingen maken omdat we verder waren gaan rijden, maar ze konden ons natuurlijk niet tegenhouden. Dezelfde dag hebben we een nieuwe campervan mogen ophalen bij hun kantoor in Melbourne, geen extra kosten maar wel een upgrade campervan. Wij waren gelukkig en de rest van de dag dan ook wat meer gerust gesteld voor de roadtrip langs de Great Ocean Road. 's Avonds zoals afgesproken op stap gegaan en een top avond gehad!

Dinsdag begon dan de roadtrip langs de Great Ocean Road. Elke dag weer genieten van de vrijheid en het uitzicht. Overal waar we ook stopten was het weer opnieuw mooi. Wat kan een mens hier toch van genieten! Tijdens het genieten van het uitzicht heeft Marieke elke ochtend een lekker eitje gebakken en niet in een koekenpan maar in een andere pan die daar niet voor bestemd was. Want een koekenpan hadden we niet maar de eitjes waren heerlijk. We zijn nog op zoek geweest naar koalas, dat was geen succes maar tijdens deze wandeltocht kwamen we wel een aantal mooie vogels tegen. De borden bij elke stop staan er niet voor niks, hierdoor weer mooie verhalen gelezen en wat geleerd van de wereld. Chinezen en Japenners zijn er overal en maken de beste foto's van je! Walvissen zoeken in de zee en volgens mij hebben we er eentje gezien. Ik kan heel veel vertellen maar het komt er altijd weer op neer dat het uitzicht en de natuur prachtig is. We hebben veel gelopen, gereden en gezien. En ondanks dat het licht en het water het niet in deze campervan deden hebben we toch genoten. Daarom nog een nachtje in een hostel geslapen die prima in orde was en lekker wezen uiteten. We hadden dan op woensdagavond ook eigenlijk al alles gezien en donderdag gingen we terug naar Sydney. In de ochtend weer op tijd opgestaan en zijn we weer langs de Great Ocean Road terug gaan rijden, tijdens deze rit toch maar over gegaan op de snelweg anders zouden we niet op tijd terugkomen.

Teruggekomen in Melbourne hebben we onze campervan weer ingeleverd. Nog staan klagen daar want het licht en het water deden het niet. Wij hadden hiervoor gebeld maar zijn nooit teruggebeld. Uiteindelijk was dit maar een simpel knopje, alleen wisten wij dit niet want we zijn nooit teruggebeld. En ook nog een boete omdat we de tolweg in Sydney niet hadden betaald. Hier waren wij niet goed over geïnformeerd, nog eens extra balen dus. De vrouw in Melbourne heeft ons wel goed geholpen en begreep onze frustraties heel goed, dit had niet mogen gebeuren. En we hebben daarom honderd dollar teruggekregen. Daarna naar het vliegveld toe en wat blijkt, Melbourne heeft er twee. Laten wij net die ene hebben die niet in de buurt was... Dus met de Uber naar het vliegveld en daar wachten op ons vliegtuig, half uur te laat. Maar uiteindelijk zijn we weer veilig terug in Sydney.

De volgende dag weer aan het werk en verteld hoe mij vakantie was. Iedereen enthousiast hier in huis. Totdat ik ook alle tegenslagen ging vertellen. Aaron zei meteen: 'Schrijf alles in detail op papier, ik ga iets voor je regelen'. Ook Camille was het hier mee eens en vertelde ook al dat we al ons geld eigenlijk terug zouden moeten krijgen. Dus ik heb alles op papier gezet en aan Aaron gegeven. Hij gaat wat proberen te regelen. Super fijn dat je hostparents zo met je meevoelen en dat dit ook Aaron zijn werk is is natuurlijk, hij weet precies wat ie moet doen. Dus we wachten het nu even af.

Alweer een aantal dagen aan het werk en op deze manier ben je weer zo terug in je au pair leventje. Vandaag had Hugo zijn eerste zwemles en dat was echt heel lief. In het begin was hij nog bang en wilde hij zijn duikbril absoluut niet op. Al snel kwam er een zwemleraar naar mij toe en zo was Hugo al snel gekalmeerd. Even in het water spelen en al snel had hij een goed gevoel in het water. Zo grappig dat mensen dan jou de moeder noemen, hoe vaak mij dat al is gezegd. Of wanneer de kinderen jezelf per ongeluk mama noemen. Ik moet nog altijd een beetje lachen als het gebeurd. Kan gebeuren zeg ik dan maar en dan lachen we er samen om.

Zo gaat alles hier gewoon verder en volgende week wordt Hugo alweer drie jaar! Dus ik ga nog een leuk cadeautje kopen voor hem. Geen idee wanneer mijn volgende verslag komt maar ik houdt jullie op de hoogte.

Kussies van mij!

- The best dreams happen when you're awake -