Dit was mijn avontuur!

Hallo lieve mensen,

Maandag was het dan tijd om naar huis te gaan. Een raar gevoel en het besef was er niet. Koffers waren helemaal ingepakt en mijn scooter teruggebracht. Gelukkig scheen de zon nog. Dus de laatste uurtjes nog van de zon genoten. Toen kwam Gert om mij en Annemiek naar het vliegveld te brengen. Koffers in de auto en op naar Faro! Bij het vliegveld koffers ingecheckt. En zoals ik al had verwacht was mijn koffer te zwaar. 21,5 kilo. Dus heb ik er een map uitgehaald, deze heb ik in mijn handbagage gedaan. En een vest en sjaal eruit gehaald. Die heb ik zelf vastgehouden. Toen was het 19,8 kilo. Daarna heb ik afscheid genomen van Gert. Nog steeds had ik het besef niet dat ik weer naar huis ging. Dus daar liep ik dan samen met Annemiek naar de douane. Daar heb ik dan weer al mijn sieraden en riem afgedaan. Mijn laptop, mobieltjes en medicijnen uit mijn tas gehaald. Toen die mensen mijn tas op het scherm bekeken zag ik al aan hun dat ze iets zagen. De man vroeg of hij in mijn tas mocht kijken. En natuurlijk mag dat. Wat moet ik anders zeggen? Hij haalde daar mijn etui uit en daar de schaar uit. Dat is dus niet toegestaan. Eigenlijk wist ik dat wel maar de heenweg was er ook niets van gezegd. Hij gooide mijn schaar die ik al vanaf de basisschool heb weg. Wat een drama, haha. Even later zaten we alweer in het vliegtuig. iPod aan en dan ben ik bijna thuis. Waarschijnlijk hadden we de wind mee want we waren een half uur vroeger. Koffer gepakt en afscheid genomen van Annemiek. En daar kwam ik dan aangelopen. Een raar gevoel om papa, mama en Stan weer na drie maanden live te zien. Een dikke knuffel gegeven en naar huis gereden. Het eerste wat mij opviel waren de gele kentekenborden. Best raar als je die na drie maanden weer ziet. Toen we thuis kwamen hing daar een spandoek speciaal voor mij! Marinda was die dag met haar klas naar Londen gevolgen en kon mij dus niet zien. Ze had een spandoek gemaakt en deze op laten hangen. Super lief! Ondertussen kwamen er al een aantal buurvrouwen gedag zeggen. En nog steeds is het een raar gevoel dat ik weer thuis ben. We zijn naar binnen gegaan en daar hing dan nog een spandoek van papa, mama en Stan. Heel veel bijgekletst en toen mijn koffer maar opengemaakt. Want daar zaten cadeautjes in. De matroesjka voor papa en een sleutelhanger voor mama en Stan. Daarna had ik toch wel honger gekregen en hebben we de frietpan aangezet. Na drie maanden is een bamischijf heerlijk! Nog met z’n allen televisie gekeken en daarna maar gaan slapen in mijn bed. Hoe goot mijn bed in Portugal ook was. En hoe lekker die ook lag. Je eigen bed is nog altijd het beste!

Dinsdag wakker geworden in mijn eigen kamer. Het besef komt eraan. Vandaag ben ik met mama naar de Jumbo geweest om boodschappen te doen. En ik heb mijn koffer natuurlijk uitgepakt. Alles weer opgeruimd om het gewone leven weer te laten beginnen. Deze week ga ik nog niet naar school toe omdat ik nog wil wennen aan Nederland. Dus heb ik deze week van alles gedaan. Lekker rustig dus.

Woensdag is Maaike op bezoek gekomen en ik heb haar cadeautje voor haar verjaardag gegeven. Beter laat dan nooit. Gelukkig was ze er blij mee. Voor een actie van de Jumbo kun je paaseieren zoeken. Ik dacht dat deze paaseieren in de winkel lagen. Dus ik dinsdag nog extra opgelet in de winkel. Maaike lachen toen ik dat vertelde. Want die paaseieren liggen dus in heel Berlicum. Maaike had zin in een ijsje en we zijn een ijsje gaan halen. En ondertussen natuurlijk naar die paaseieren gaan zoeken. Geen gevonden. Maar wel een lekker ijsje gehad.

Donderdag heb ik een rustige dag gehad. Niet zo veel gedaan. Het weer hier in Nederland is echt verschrikkelijk. Ik dacht dat ik geen last meer zou hebben van die kou hier. Maar dat is dus anders. Mijn paarse dekentje komt ook in Nederland goed van pas! En ik ben dan eindelijk op bezoek geweest bij Indy. In het echt is ze nog liever dan op al die foto’s. Wat een schatje!

Vrijdag en zaterdag heb ik Stan naar het werk gebracht en opgehaald daar heb ik dan ook weer een aantal collega’s gezien. Leuk om iedereen weer te zien. En eigenlijk heb ik wel weer zin om te gaan werken. Volgende week zaterdag begin ik weer. Miranda heeft nog gebeld en zo hebben we weer bijgekletst. Toos komt over een tijdje bij hun in huis en natuurlijk kom ik snel kijken! Vrijdagavond ben ik met Marinda en Yvonne gaan uit eten. Fijn om mijn lieve vriendinnetjes weer te zien na zo’n lange tijd. Want die heb ik natuurlijk ook gemist. Lekker gegeten en bijgekletst. Het was weer gezellig!

Zondag heb ik mijn nepnagels eraf gehaald en daarna mijn nagels weer gelakt. Want die nepnagels waren een beetje irritant aan het worden. En ik kan natuurlijk niet zonder nagellak dus weer een nieuw kleurtje erop. ’s Middags zijn opa en oma langs geweest. Gezellig bijgekletst. En ze zijn echt trots op mij!

Maandag begon het gewone leventje dan weer. Na drie maanden weer naar school toe. Fijn om al mijn lieve klasgenootjes weer te zien. Want die heb ik wel gemist. Dinsdag en woensdag ook weer naar school geweest en donderdag en vrijdag even rustig aan en niet veel bijzonders gedaan. Op donderdag en vrijdag hebben we geen les dus hoef ik ook niet naar school toe. Dinsdagavond weer voor het eerst na drie maanden gaan sporten. Ik dacht ik doe heel actief mee. En dat viel een beetje tegen. Na een half uur werd ik duizelig. Dus maar wat rustiger aan gedaan.

Zaterdag ben ik weer begonnen met werken. En ook zondag heb ik gewerkt. Al mijn lieve collega’s weer gezien en het werken ging goed. Dus daar kan ik dan ook weer mee beginnen. Het gewone leventje is weer begonnen. Zondag kreeg ik en sms van Miranda dat Toos nu bij hun is. Helaas moest ik vandaag werken en konden we niet op bezoek komen. Maar natuurlijk komen we zo snel mogelijk langs om Toos te komen bewonderen.

Maandag gingen we naar de Ikea. Want mijn nieuwe slaapkamer komt eraan. Mijn kamer is al bijna helemaal leeg. En daarom is het tijd om meubels te gaan zoeken. Dus zijn we naar de Ikea gegaan, op tweede paasdag. Wat een drukte! Maar ik weet nu wel welke meubels ik in mijn kamer wil hebben.

Nu het gewone leventje weer is begonnen stop ik ook maar met mijn verslagen schrijven. Want zoveel bijzonders gebeurt er ook weer niet. Dit is dan mijn laatste verslag.

Ik wil iedereen bedanken voor alle steun en hulp de afgelopen drie maanden dat ik in Portugal was. En natuurlijk iedereen die mijn verslagen heeft gelezen. Want dankzij jullie ben ik elke week blijven schrijven. Ik heb veel geleerd, gezien en meegemaakt en deze super leuke tijd zal ik daarom nooit vergeten. Een droom van mij is uitgekomen. En ik ben heel trots op mezelf dat ik dit avontuur ben aangegaan!

Laatste dikke kus van Ilse